رودخانه دز زیبا است اما دربعضی ازجای جای آن مثل منطقه علی کله ورعنا ، فقط دود و دم و «کرکر» قلیان خودنمایی می‌کند.

به گزارش خبرنگار روناش ، با فصل تابستان و گرم شدن هوا، ساحل دز مملو از افرادغیربومی می‌شود که خود را برای استفاده از این نعمت خدادادی به رودخانه می‌رسانند.

هنوز طرح رودخانه دز شروع نشده است، اما مسافران در هر تعطیلی خود را به ساحل دز می‌رسانند. مهم نیست طرحی که مسئولان شهرستان نامش را سالم‌سازی رودخانه گذاشته باشند، برایش ستاد و عنوان و مسئولیت درست کرده باشند، آغاز شده باشد یا نه…

رودخانه دز است و مردم خود را با هر وسیله‌ای به ساحل می‌رسانند…، اینکه رودخانه را فقط به تابستان و یک ماه از بهار « از خرداد تا پایان تابستان » محدود کنیم درست است یا خیر قضاوتش با ما نیست، اما بعض ها خیلی وقت است که دیگر فقط تابستان و برای شنا به رودخانه نمی‌آیند، برای فرار از مشکلات ریز و درشت زندگی، برای دورهم نشستن و گل‌گشت ظهرگانه بهاری و یا برای قلیان کشیدن …

الان رودخانه دز گوشه مکانی تفریحی است برای خیلی ها، برای فرار از کار و خستگی، برای قلیان کشیدن، برای دورهم‌نشینی دوستانه، مهم نیست مکانی را که مسئولان آن را طرح سالم‌سازی رودخانه می‌دانند، علم کرده باشند یا نه…، و باز هم مهم نیست که رود دز در دزفول برای مردمش با جذب گردشگر اقتصادی است یا نه…

اینجا رودخانه دز است در یک ‌روزتعطیلی، ساحلی که مملو از مسافرانی است که می‌توان از پلاک خودروهای آنها فهمید که فقط دزفولی نیستند، از هر کجای این دیار پهناور آمده‌اند.

تنها چیزی که با ورود به ساحل دز بیش از بقیه خودنمایی می‌کند قلیان دربین جوان،نوجوان وبزرگترهاست.

خودنمایی بسیاری از دست‌فروشان هر چند نمی‌تواند شکوه و زیبایی ساحل زیبای دزرا بگیرد ولی باید به مسئولان اطلاع‌رسانی کرد که فقط نمی‌توان با تابلویی درساحل و به دنبال آن فراهم کردن امکانات قلیان‌کشیدن از مسافران رودخانه دز میزبانی کرد.

از سال‌های گذشته که رسانه‌ها ، نبود متولی برای رودخانه را بیان می‌کردند تمام مسئولان فقط با خوش و بش دز سعی می‌کردند این نوید را به مردم دزفول و مسافران رودخانه بدهند که خبری خوش در راه است، رودخانه صاحب پیدا کرده است.

اینها گفته مسئولانی است که از این پس ادعا دارندرودخانه صاحب متولی است و باید زیرساخت‌های آن فراهم شود.

به گفته یکی از مسافران که از استان اصفهان به رودخانه دزآمده است، رود زیبا، بی‌کران است و جزر، مد و سکوتی که فقط با کوبیدن آب به ساحل شکسته می‌شود زیبا است اما در این منطقه علی کله دود و دم قلیان و صدای «کُرکُر» دمیدن در قلیان سکوت را می‌شکند که دیگر زن و مرد و دختر و پسر ندارد در هر شرایط سنی در قلیان می‌دمند، آخر دیگر قلیان به عنوان یک وسیله تفریحی مدرن شده است…

یکی از مواهب و نعمت های بزرگی که خداوند ؛ ارزانی مردم دین پرور دزفول داشته است وجود رودخانه برکت افزای دز است ؛ موهبتی عظیم و بی نقصان که هزاران سال است ؛ شریان حیات و نبض اقتصاد این خطه زرخیز را در دست دارد و سخاوتمندانه به آن زندگی و پویش بخشیده و جدای از ایجاد شرایط زیست محیطی فاخر و ممتاز ؛ منطقه را به قطب کشاورزی مهم و دیرپائی مبدل ساخته است.

از نام ؛ این لاجوردینه رود تا قبل از حضور عیلامی ها در منطقه ؛ اطلاعی در دست نیست ؛ لیکن عیلامی ها که اولین قوم ساکن در این سرزمین بوده اند به این رودخانه ((ایدیده)) می گفتند ؛ تا بعد از گذشت قرن ها و اسکان متناوب یونانیان در این آبادی جای اسم این رودخانه به (( کوپرات )) تغییر نام یافت ؛ پس از آنکه در سال ۲۶۰ میلادی ؛ شاپور اول پادشاه ساسانی برای ساختن پل باستانی به وسیله اسیران رومی ؛ دژ مستحکمی ؛ برای محافظت از پل و انبار مصالح و نیز اسکان سازندگان پل ؛ بنا کرد این مجاورت و ارتباط باعث شد که به تدریج نام این رودخانه به(( آبدیز)) که در زبان پهلوی ساسانی به معنی قلعه و دژ است ؛ تغییر نام پیدا کند.

بنا به آنچه سید احمد کسروی جغرافی دان متاخر در کتاب کاروند آورده است ؛ دو نفر از جغرافی دانان و مورخین یونانی به اسامی ((استرابو)) و (( دیودوروس)) هم در آثار خود به نام رودخانه دز صحه نهاده اند لیکن در کتاب تاریخ جغرافیائی دزفول به نقل از منابعی آمده است که : جغرافی دانان مسلمان قرن سوم هجری و مقدسی در سده چهارم و حمدالله مستوفی در سده هشتم ؛ آنرا آب جندیشاپور نامیده اند و حتی وقایع نگاری در سده نهم از این رودخانه بنام آب زال نام برده است ؛ که محققا اشتباه است چون آب زال یکی شاخه های رودخانه کرخه است که در ۶۰ کیلومتری جاده اندیمشک به پلدختر قرار دارد و شاید مجاورت این دو رودخانه باعث این شبهه گردیده باشد.